Προσφυγικό ζήτημα

Προσφυγικό ζήτημα

«Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης. Τόσες ψυχές  δοσμένες στις μυλόπετρες , σαν το σιτάρι. Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες τη λάσπη το αίμα για ένα λινό κυμάτισμα, για μιαν νεφέλη» 

- Γιώργος Σεφέρης, Ελένη.

Το προσφυγικό ζήτημα έχει οξυνθεί  ιδιαίτερα το τελευταίο χρόνο. Συγκεκριμένα, μέσα στο 2016 123.000 προσφυγές  έχουν καταφύγει στην Ελλάδα λόγω της έντονης δράσης του Ισλαμικού κράτους.

Η στάση της Ελλάδος είναι γνωστή. Χάρης την ανάμνηση της Μικρασιατικής καταστροφής όπως επίσης την φιλοξενία και το φιλότιμο, τα όποια φαίνεται να έχουν εισχωρήσει στο ελληνικό DNA, ο κάθε έλληνας πολίτης προσφέρει από το υστέρημά του ότι μπορεί, ώστε να βοηθηθούν  αυτές οι ξεριζωμένες ομάδες. Δημόσιοι χώροι έχουν διαμορφωθεί καταλλήλως ώστε να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες. Παρόλα αυτά, υπάρχει ακόμη ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων που μένουν σε σκηνές, καθώς ο αριθμός τους καθιστά εξαιρετικά  δύσκολο να διαμείνουν όλα τα παραπάνω άτομα σε τέτοιους χώρους.

Στη θάλασσα, σώματα του λιμενικού και ψαράδες δίνουν καθημερινό αγώνα για να περισυλλέξουν τους ανθρώπους. Στη ξηρά νησιώτες εθελοντές  με μεγαλείο ψυχής, προσφέρουν έμπρακτα τη βοήθειά τους. Χαρακτηριστική είναι και η εικόνα τριών γιαγιάδων από τη Μυτιλήνη που ταΐζουν ένα βρέφος προσφύγων.

Κύρια θύματα της προσφυγιάς είναι παιδιά. Παιδιά ξεριζωμένα με βία από τη πατρίδα τους σε μία τόσο ευάλωτη περίοδο της ζωής τους. Από τον συνολικό πληθυσμό προσφύγων, το ¼ είναι παιδιά. Μάλιστα ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των ασυνόδευτων παιδιών με την Europol να εκπέμπει σήμα SOS. «Από την πλευρά της υπηρεσίας, η ανησυχία έγκειται στο ότι τα ασυνόδευτα ανήλικα είναι ιδιαιτέρως ευάλωτα λόγω της ηλικίας και των καταστάσεων, και κατ' επέκταση είναι πιο εύκολο να στοχοποιηθούν από εγκληματικές οργανώσεις για εκμετάλλευση, που συνήθως έχει να κάνει με κλοπές, επαιτεία, ακόμη και σεξουαλική εκμετάλλευση», εξηγεί ο αξιωματούχος της Europol.

Ο ρόλος της Τουρκίας μοιάζει να είναι καθοριστικός, αφού εκεί είναι το «Βασίλειο» των διακινητών που υπόσχονται στους πρόσφυγες ελεύθερη και άνετη διέλευση στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας. Τα υψηλά ποσά που απαιτούν οι διακινητές , είναι ένα τεράστιο κέρδος για εκείνους αλλά και για το Τουρκικό κράτος.  Αποτελούν όμως ζήτημα ζωής για τους πρόσφυγες οι οποίοι πέρα από την  εξαθλίωσή τους πέφτουν θύματα απάτης.

Στο Βορρά, επικρατεί μια απάνθρωπη «μεταναστευτική» πολιτική εκ μέρους ισχυρών κρατών της Ευρώπης. Τα σύνορα στην Ειδομένη είναι κλειστά, επιτρέποντας περιστασιακά τη διέλευση μόνο σε συγκεκριμένες εθνικότητες. Η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο δέχονται περιορισμένο αριθμό προσφύγων. Σε Σκανδιναβικές χώρες, γίνεται κατάσχεση στα τιμαλφή των προσφύγων όπως επίσης και στα κινητά τηλέφωνά τους, στερώντας τους έτσι την δυνατότητα επικοινωνίας με τα συγγενικά τους πρόσωπα. Ακραία πολιτική εφαρμόζει και η  Ουγγαρία έχοντας τα σύνορα κλειστά με αυστηρή στρατιωτική φύλαξη.

Οι παραπάνω φωτογραφίες με τους ανθρώπους πίσω από τα συρματοπλέγματα δεν παρουσιάζουν το Άουσβιτς του 1942, αλλά την  Ευρώπη του 2016. Συμπερασματικά, η ιστορία δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Απώτερος στόχος της είναι να διδαχθούν οι νεώτεροι και να θυμηθούν οι γηραιότεροι.  Όταν αυτή επαναλαμβάνεται συνεχώς σημαίνει πως έχουμε αποτύχει ως είδος. 

Δανάη Τριγώνη Β5